Bu zat buyuruyor ki: Namazı, tam huşuyla, 

Kılmalı ki, o zaman erilir kurtuluşa.

Nitekim buyurdu ki Kur’anda cenab-ı Hak:

(Müminler, kurtuluşa erecektir muhakkak.)

Âyetin devamında şöyle buyurmaktadır:

(Onlar, namazlarını huşuyla kılanlardır.)

Resul de buyurdu ki: (Şartlarına uyarak,

Bir mümin, huşu ile ve Allah’tan korkarak,

İki rekat bir namaz kılar ise ihlasla,

Küçük günahlarını affeder Hak teâlâ.)

Sordular ki: (Efendim, namazda huşu nedir?)

Buyurdu: (Korku üzre namaz kılmak demektir.)

Peygamber Efendimiz namaza durduğunda,

Göğsünün kemikleri gıcırdardı o anda.

Hatta bir tencerede su kaynıyormuş gibi,

Fokurtu seslerini duyardı her sahabi.

İbrahim Peygamber de, namaz kılsa ne zaman,

Kalbinin hışırtısı duyulurdu uzaktan.

Hazret-i Ali dahi, namaza durduğunda,

Vücudu titremeye başlıyordu o anda.

Korkudan, yüz rengi de değişirdi aşikâr.

Bu hal devam ederdi namaz bitene kadar.

Süfyan-ı Sevri dahi demiştir ki: (Bir namaz,

Huşuyla kılınmazsa, indallah makbul olmaz.)

Tadil-i erkan ile kılmalı ki elbette,

O namaz, sahibini kurtarsın ahirette.

Şartlarına uyarak kılınmazsa o eğer,

Hak teâlâ indinde, bulamaz kıymet, değer.

Nitekim Resulullah şöyle buyurmaktadır:

(Hırsızların büyüğü, namazından çalandır.)

Eshap sual etti ki o Server’e o zaman:

(Nasıl çalabilir ki bir kimse namazından?)

Buyurdu ki: (Rüku ve secdesini, kim şayet,

Tam yapmazsa, hırsızlık etmiş olur o elbet.)

Ve buyurdu: (Kim eğer, rüku ve secdelerde,

Belini yerleştirip, durmazsa bu yerlerde,

Kıldığı o namazı, noksan olur muhakkak.

Onun o namazını beğenmez cenab-ı Hak.)

Bir gün, yine o Server, gördü ki birisini,

Tam yapmıyor, namazın rüku ve secdesini.

Buyurdu: (Sen namazı, böyle kılarsan eğer,

Ölürsen, sana benim ümmetimden demezler.)

Bir gün de buyurdu ki: (Rükudan kalktığınız,

Zaman dik durmadıkça, tam olmaz namazınız.)

Yine buyurdular ki: (Secdeler arasında,

Tam dik oturmadıkça, tam olmaz o namaz da.)

Tadil-i erkandır ki işbu emredilenler,

Vacip, hatta farz dedi buna bazı âlimler.