Hatice hatun ile Allah’ın Sevgilisi,

Namaz kılıyorlardı cemaatle ikisi.

Gördü hazret-i Ali onları bu hal ile.

Henüz on yaşındaydı, merak etti haliyle.

O Resule sordu ki: (Bu yaptığınız nedir?)

Buyurdu ki: (Ya Ali, Allah’a ibadettir.

O Allah ki, birdir ve hiç şerik yoktur Ona.

Seni davet ederim o Allah’a imana.)

Dedi ki: (Babam ile, meşveret eyleyeyim.

Sonra gelip bu babta, size cevap vereyim.)

Buyurdu ki: (Ya Ali, imana gelmez isen,

Bu sırrı, başkasına söyleme yine de sen.)

İki adım atınca, geldi ki hatırına,

Nasihat eylemişti bu babta babam bana.

Demişti ki: (Ya Ali, her ne derse Muhammed,

Hiç tereddüt etmeden tasdik eyle, kabul et.)

Şehadeti getirip, müslüman oldu hemen.

O oldu çocuklardan, ilk önce iman eden.

Resulullah uğrunda, yaptı çok fedakârlık.

Onu, kendi nefsine tercih etti o artık.

Bir gün yine mescitte, kılıyorken o namaz,

Sadaka talep etti, bir fakir ondan biraz.

Hatta hazret-i Ali, rükuda idi o an.

Yüzüğünü çıkarıp, bıraktı parmağından.

Onun bu hareketi, makbul geldi Allah’a.

Bir âyet nazil oldu hemen Resulullaha.

Maide suresinden, ellibeşinci âyet,

Gelerek, kendisini, Rabbimiz eyledi meth.

Hazret-i Hüseyin’le, yine hazret-i Hasan,

Henüz abdest almaya başladıkları zaman,

Benizleri sararır, korkudan titrerlerdi.

Onların bu halini gören, hemen sezerdi.

Bazısı sorardı ki: (Ey Hasan, ey Hüseyin!

Siz abdeste kalkınca titrersiniz, ne için?)

Derlerdi ki: (Az sonra, namaza duracağız.

Düşünün ki o zaman, kimin huzurundayız?)

Hazret-i Hüseyin de, kalkınca namaz için,

Adeta titriyordu üstünde seccadenin.

Derdi ki: (Kul, dünyada, büyük hükümdarlardan,

Birine, bir derdini arz edeceği zaman,

Korkarsa, benim dahi Rabbimden istediğim,

Gizli dileklerim var, nasıl titremeyeyim.)

Namaz vakti gelince, hem de hazret-i Hasan,

Titrer, şöyle söylerdi Allah’tan korkusundan:

(Allahü teâlânın, dağlara arz ettiği,

Lakin dağların bile kabul eylemediği,

Kulluk emanetini, tam yapmak üzereyim.

Bilmem ki, layıkıyla yapabilecek miyim?)